Badia da gure abiapuntutik hurbilen dagoen urpekaritza gunea. Pasaiako portuaren bokalean dago, Jaizkibel eta Mendiola mendiek babestuta. Kokapen honek eremua ipar-mendebaldeko haize nagusietatik babesten du, eta horiek dira gure inguruko itsasoaren baldintzak ez dira oso egokiak urpekaritzarako.
Pasaiako badia zaila da itsasontzientzat sartzea, bi harea handi daudelako, La Bantxa del Este eta La Bantxa del Oeste, portuko sarreraren alde bakoitzean bana. Horrek mendeetan zehar hainbat itsasontzi hondoratu ditu inguru honetan, eta aztarna ugari utzi ditu atzean. Tamaina desberdinetako aingurak, kanoiak eta XVI. mendetik XVIII.era bitarteko zeramika zatiak daude El Senon. Aingura eta kanoi horietako batzuk itsasontziek beraiek bota zituzten. Garai hartan, itsasontziak lasta gainean nabigatzen zuten itsasontzi hutsak egonkortzeko, eta kargatu ondoren, lasta bota egin behar zen.
Atzeko planoan dagoen paisaia mendiaren luzapena da, non mendebalde-ekialde orientatutako lauza berdinak aurkituko ditugun, sarrerako kanalaren ondoan 25 m inguruko sakoneran harearaino hedatzen direnak.
Eremu oso zabala denez, gutxienez bi murgiltze behar dira dena ikusteko. Ainguralekua 10-12 metro inguruko sakoneran egongo da, aurkituko ditugun lehenengo hondoratutako ontzietako bat den aingura okertuaren ondoan. Almirantazgoko aingura bat da, bere oinean pausatuta, 3 metro inguruko masta eta eraztuna dituena (ontzitik zetorren soka zuzenean aingurari lotuta zegoen, garai hartako ainguren eraztunari lotuz).
Bi eremuetan, murgiltzea modu berean hasten da: sokatik jaitsiko gara ainguraraino. Ekialdera joango gara, harlauza jarraituz eta aingura okertuaren ondotik pasatuz. Pixkanaka sakonera irabaziko dugu harea iritsi arte. Kongre bat normalean harlauza honen amaieran ezkutatzen da.
Iparraldeko Erraina
Murgiltze hau egiteko, behin hondarretan gaudela, iparralderantz joango gara. Labarraren amaiera jarraituz, hareazko kanalarekin bat egiten duen tokian, 2,5 metroko burdinazko kanoi bat aurkituko dugu kala ixten duen hormaren ondoan. Horma hau inguratu eta iparraldeko aurpegitik mendebalderantz jarraitzen badugu, 4,10 metroko masta duen aingura handi eta zahar bat aurki dezakegu, eremu osoko aingurarik handiena. Puntu honetatik, hegoalderantz joango gara, kala ixten duen hormaren gainetik hegan eginez. Aire nahikoa geratzen bazaigu, mendebalderantz joango gara, portura sartzeko harkaitz-lauza batean zegoen dorrearen hondakinetara. Torpedo-izpiek maiz joaten diren lekua da hau. Hala ere, errazagoa da leku hau bisitatzea inguruko beste murgiltze-gune batetik: Tajo kanoi-ontziko murgiltzetik.
Ainguralekuan berriro, hegoalderantz abiatuta, 10 metro inguruko sakonerara iritsi baino bi harkaitz lehenago, esploratzeko gune interesgarri bat aurkituko dugu, otarrainxkak ere aurkitu ditugun teilatu bat iradokitzen duten harkaitz handiek osatua. Eremu honetatik gertu, hondoratze huts bat ere aurki dezakegu.
Aingura-mailara jaitsi eta hegoalderantz jarraitzen badugu, laster aurkituko dugu gure aingura.
HEGOALDEKO BULARRA
Hondarretik abiatuta, hegoalderantz joko dugu, hondarrezko kanalaren eta itsaslabarren ertzetik. Zorte pixka batekin, ez da zaila mihi-arrainak eta txipiroiak ikustea. Bidean, bi arroila aurkituko ditugu, elkarrengandik oso gertu, 20-22 metro inguruko sakoneran. Puntu honetatik, itzulerako bidaia has dezakegu, 15 metro ingurura igoz hondarrezko barra bat igoz. Aukeratutako itzulerako puntura iritsitakoan, iparralderantz abiatuko gara ainguralekurantz, harkaitz-lauzetatik igaroz. Ainguralekura iritsi baino lauza bat lehenago, aingura albo batera etzanda aurkituko dugu, lehenengoa baino zertxobait txikiagoa (1,5-2 metro inguru), eta oso ondo kamuflatuta.
Zuloetan edo harkaitzen artean, aingirak, otarrainak, armiarma-karramarroak, olagarroak, nudibrankioak eta planariak, gorgonia ederrak, arraia elektrikoak eta baita San Pedro ere aurki ditzakegu. Oso erraza da belusezko karramarroak eta bieirak ikustea, eta otarrainxkak eta txipiroiak ere aurkitu ditugu…
